12 vjet pa serialin “Kafeneja jonë”, s’do ta besoni si duken Orhani, Naimi e Labinoti (koka) sot

Kanë kaluar tashmë më shumë se një dekadë që prej transmetimit të episodit të fundit të serialit të shumëdashur kosovar “Kafeneja jonë”, një ndër prodhimet më të pëlqyera televizive në hapësirën shqiptare.

Plot 12 vjet që nga momenti kur ekranet tona nuk u ndriçuan më nga humori i mprehtë, dialogët autentikë dhe atmosfera e ngrohtë që e karakterizonte këtë serial, i cili për shumëkënd nuk ishte thjesht një shfaqje televizive, por një pasqyrë e jetës së përditshme dhe një pjesë e pandashme e mbrëmjeve familjare.

“Kafeneja jonë” u bë menjëherë pjesë e kulturës popullore shqiptare, falë thjeshtësisë dhe origjinalitetit të saj.

Me një qasje të natyrshme dhe realiste ndaj situatave që përjeton njeriu i zakonshëm, seriali nuk synonte vetëm të argëtonte, por edhe të përcillte mesazhe të qarta për vlerat e shoqërisë, miqësinë, dashurinë, sfidat ekonomike, marrëdhëniet familjare dhe socializimin në mjediset tipike urbane të Kosovës pas luftës.

Personazhet e tij, të skalitur me kujdes dhe të interpretuar mjeshtërisht, u bënë figura të dashura dhe të njohura në çdo cep të vendit.

Treshja që i dha jetë disa prej skenave më të paharrueshme të serialit – Fatmir Spahiu në rolin e Orhanit, Donat Qosja si Naimi dhe Fatos Kryeziu që luante Labinotin – mbetet ende në kujtesën kolektive të publikut si një nga kombinimet më të suksesshme të komedisë televizive shqiptare.

Interpretimi i tyre natyral dhe i papërforcuar krijoi një lidhje të veçantë me shikuesin, duke i bërë këta personazhe të ndjeheshin si miq të afërt e jo thjesht si aktorë në një ekran.

Orhani me naivitetin e tij komik, Naimi me qasjen pak më serioze por po aq humoristike, dhe Labinoti me energjinë dhe shprehjet që u bënë pjesë e fjalorit të përditshëm, janë pjesë e një epoke televizive që ende evokohet me nostalgji.

Sot, pas gjithë këtyre viteve, shumëçka ka ndryshuar. Kohët kanë rrjedhur, teknologjia ka avancuar, preferencat e audiencës janë diversifikuar dhe peizazhi mediatik është bërë shumë më kompleks.

Megjithatë, ndikimi që pati “Kafeneja jonë” vazhdon të mbetet i dukshëm, jo vetëm në kujtesën e publikut, por edhe në mënyrën se si u hapën rrugë formateve të tjera të komedisë në televizionin shqiptar.

Fatmir Spahiu, Donat Qosja dhe Fatos Kryeziu kanë ndryshuar pamjen me kalimin e viteve, siç është normale, por ata kanë ruajtur atë shkëndijë krijuese dhe pasionin për artin që i bëri të spikasnin që në fillimet e tyre.

Të tre janë ende aktivë në fusha të ndryshme të artit dhe medias. Spahiu ka vazhduar me projekte të ndryshme televizive e teatrale, duke mbetur një figurë shumë e dashur për publikun; Qosja është angazhuar në forma të tjera të shprehjes artistike, ndërsa Kryeziu ka vijuar të jetë pjesë e projekteve kulturore dhe mediatike, duke dëshmuar se talenti i vërtetë nuk ka afat skadence.

Ndërkohë që publiku i sotëm, sidomos brezi i ri, njihet më shumë me formate të reja të argëtimit në platformat digjitale, ka një brez të tërë që i rikthehet me mall episodeve të “Kafeneja jonë”, të cilat vazhdojnë të qarkullojnë në rrjetet sociale dhe në platformat e transmetimit online.

Kjo është një dëshmi se vlera e vërtetë artistike nuk zbehet nga koha, përkundrazi – ajo rritet dhe forcohet kur mbetet e ngulitur në kujtesën kolektive.

Seriali “Kafeneja jonë” nuk ishte thjesht një komedi – ai ishte një reflektim i kohës, një shoqërues besnik i publikut dhe një dëshmi e fuqisë së artit që flet në gjuhën e njerëzve të zakonshëm.

Dhe megjithëse kanë kaluar 12 vjet që nga episodi i fundit, për shumëkënd, personazhet e tij vazhdojnë të jenë të pranishëm, si miq të vjetër që gjithmonë ke dëshirë t’i takosh sërish./ORAinfo/