Ishte ende i ri, ndërron jetë këngëtari shumë i njohur – s’do t’i mbani lotët kur ta kuptoni se për kë bëhet fjalë

D’Angelo, një nga figurat më novatore dhe të respektuara të muzikës soul dhe R&B të tri dekadave të fundit, ka ndërruar jetë në moshën 51-vjeçare.

Lajmi është konfirmuar nga familjarët e tij përmes një deklarate për mediat amerikane, duke njoftuar se artisti po përballej prej kohësh me një sëmundje të rëndë – kancerin – të cilën e kishte mbajtur larg vëmendjes publike.

Në deklaratën e tyre, familjarët e D’Angelo-s kërkuan respekt për privatësinë në këtë kohë të vështirë, duke ftuar njëkohësisht adhuruesit dhe komunitetin artistik që të bashkohen në nderimin e jetës dhe trashëgimisë së tij përmes muzikës që ai i dhuroi botës.

D’Angelo, emri i vërtetë i të cilit ishte Michael Eugene Archer, nuk ishte vetëm një këngëtar me zë të thellë dhe shpirtëror; ai ishte një kompozitor, multi-instrumentalist dhe producent vizionar që ndryshoi rrjedhën e muzikës moderne afro-amerikane.

Ai nisi karrierën e tij muzikore në fund të viteve ’80 dhe fillim të viteve ’90 si kompozitor për artistë të tjerë, por shumë shpejt e tregoi veten si një talent i rrallë me potencial të jashtëzakonshëm.

Albumi i tij debutues, Broën Sugar, i publikuar në vitin 1995, shënoi jo vetëm lindjen e një ylli, por edhe një kthesë të rëndësishme në muzikën R&B të kohës. Me tinguj që përzienin soul klasik me ritme moderne hip-hop dhe me tekstet introspektive, ai solli një freski të mirëpritur në industrinë muzikore.

Ky album u konsiderua nga shumë kritikë si pikënisja e lëvizjes “neo-soul” – një qasje më e thellë, shpirtërore dhe eksperimentale ndaj muzikës soul, e cila kërkonte të ruante autenticitetin dhe ndjenjën e muzikës së viteve ’60 dhe ’70, duke e përzier me ndjeshmëritë bashkëkohore. Ishte një lëvizje që do të formësonte dhe frymëzonte një brez të tërë artistësh të rinj.

Në këtë kuadër, D’Angelo luajti një rol qendror edhe si pjesë e kolektivit muzikor Soulquarians, së bashku me figura të tilla si Questlove i The Roots, producenti legjendar J Dilla, Erykah Badu, Q-Tip nga A Tribe Called Quest, dhe të tjerë artistë të rëndësishëm që punonin bashkë në një frymë të lirë bashkëpunimi artistik.

Pas suksesit të madh të albumit të parë, D’Angelo do të priste pesë vjet për të sjellë veprën e tij të dytë, por pritja do të shpërblehej me një kryevepër: Voodoo (2000).

Ky album, i regjistruar në Electric Lady Studios – studioja e famshme e Jimi Hendrix në Neë York – ishte një eksplorim i thellë i tingujve funk, jazz, soul dhe hip-hop, i ndërtuar me një mjeshtëri të rrallë në strukturë dhe prodhim.

Voodoo u vlerësua nga kritika si një nga albumet më të mirë të shekullit të ri dhe e konsolidoi D’Angelo-n si një artist që nuk ndiqte thjesht trendet, por i formësonte ato.

Pas këtij suksesi, D’Angelo u tërhoq për një periudhë të gjatë nga jeta publike, i përballur me presionin e famës, sfidat personale dhe shëndetësore, por edhe me një përkushtim të rrallë për t’u rikthyer vetëm kur kishte diçka me të vërtetë domethënëse për të thënë përmes muzikës.

Pas një mungese prej afro 15 vjetësh, ai u rikthye në vitin 2014 me albumin Black Messiah, një tjetër projekt artistik brilant që ndërthurte tematikat personale me ato politike e shoqërore, duke reflektuar realitetin e afro-amerikanëve në një kohë trazirash dhe lëvizjesh për drejtësi sociale.

Albumi u prit me ovacione dhe hyri në Top 10 të listës Billboard 200, një dëshmi e ndikimit të pandryshuar të D’Angelo-s në muzikën bashkëkohore.

Përkundër katalogut relativisht të vogël të veprave – vetëm tre albume gjatë gjithë karrierës së tij – ndikimi i D’Angelo-s është i thellë dhe i qëndrueshëm. Ai frymëzoi breza të tërë artistësh, nga Frank Ocean e Solange, deri te Anderson .Paak dhe H.E.R. Në një epokë ku komercializmi shpesh zëvendësonte autenticitetin, ai ishte shembulli i një artisti që krijonte jo për tregun, por për shpirtin.

D’Angelo nuk ishte thjesht një muzikant; ai ishte një artist në kuptimin më të thellë të fjalës – një poet i tingullit, një shpirt i trazuar që përdori muzikën si medium për të eksploruar dashurinë, dhimbjen, politikën, historinë dhe shpëtimin.

Vdekja e tij lë një boshllëk të thellë në botën e muzikës, por trashëgimia e tij do të vazhdojë të ndriçojë si një dritë udhëzuese për ata që besojnë në fuqinë transformuese të artit të vërtetë./ORAinfo/