ANALIZË: Nga partner në qeveri, në zë kritik: Rruga e re e ASH-së

Deklarata e Arben Taravarit dhe qëndrimi i Aleancës për Shqiptarët për t’u larguar nga Qeveria është një akt me domethënie të thellë politike dhe morale. Ajo që e bën këtë deklaratë të veçantë është vetëpranimi i fajit dhe kërkimi i faljes ndaj qytetarëve – një veprim i rrallë në politikën shqiptare dhe më gjerë në rajon, shkruan Flaka Media. Më poshtë është një analizë e thelluar mbi këtë zhvillim:

1. Vetëpranimi i dështimit – një sinjal i pjekurisë politike

Në një klimë politike ku fajësimi i të tjerëve është norma, deklarata e Taravarit spikat si një akt i ndershmërisë. Ai e pranon se VLEN-i ka dështuar të sjellë ndryshimin e premtuar dhe se pjesë e fajit e mban edhe vetë partia.

Kjo është një qasje që mund të rikthejë besimin e qytetarëve në një klasë politike që shpesh perceptohet si arrogante dhe e papërgjegjshme.

2. Margjinalizimi i shqiptarëve në administratë – e mjetueshme

Taravari flet për një margjinalizim të thellë të shqiptarëve në administratën shtetërore, gjë që përbën një ndër shkaqet kryesore të largimit nga Qeveria. Kjo çështje ka qenë gjithnjë një ndër shtyllat e kauzës shqiptare në Maqedoninë e Veriut. Përplasja mes asaj që u premtua dhe realitetit që qytetarët përjetojnë, nënvizon një boshllëk të madh ndërmjet diskursit politik dhe praktikës administrative.

3. Heqja e balancuesit dhe ligji për përfaqësim të drejtë – premtime të papërmbushura!

Taravari përmend dy elementë kyç: heqjen e sistemit të balancuesit (i cili ndihmon në ruajtjen e barazisë etnike në administratë) dhe mosmiratimin e ligjit për përfaqësim të drejtë, të cilat ishin të dakorduara. Moszbatimi i marrëveshjes dhe vonesat e pajustifikueshne tregon mungesën e vullnetit politik nga ana e partnerëve qeveritarë dhe nënvizon faktin se shqiptarët ende nuk janë partnerë të barabartë në pushtet.

4. Decentralizimi i premtuar që rezulton centralizim

Një tjetër kritikë e fortë është mosrealizimi i decentralizimit, përkundrazi, një ligj i ri për vetëqeverisje lokale që sipas Taravarit sjell më shumë centralizim. Kjo është një kthesë kundër kursit evropian të ndërtimit të institucioneve më afër qytetarit, duke i dhënë më shumë kompetenca komunave.

Një hap mbrapa në këtë drejtim, sipas ASH-së, është një devijim nga rruga e integrimit evropian, gjë që e vë në pikëpyetje gjithë strategjinë e qeverisë.

5. “Jo kukulla në Qeveri” – kërkesë për barazi dhe ndikim real

Qëndrimi që partia nuk pranon të jetë një kukull në Qeveri, por kërkon të ketë ndikim real, është i drejtë dhe përfaqëson një kërkesë legjitime për barazi në vendimmarrje. Të qenurit në qeveri vetëm për fasadë, pa patur ndikim real në politikat publike, është e padobishme për qytetarët që presin përfaqësim të denjë.

6. Largim me dinjitet – strategji për rikthim të fuqishëm

Largimi “me dinjitet” nga qeveria, në vend që të mbahet një pozitë për përfitime të ngushta politike, është një lëvizje taktike dhe simbolike që mund të përforcojë pozicionin e ASH-së në zgjedhjet e ardhshme lokale dhe qendrore. Në një kohë kur shumë parti shkojnë drejt pushtetit me çdo kusht, një dalje parimore mund të sjellë kapital politik dhe moral.

Përfundim

Reagimi i Arben Taravarit është një moment vetëreflektimi politik dhe kritikë ndaj sistemit të pabarazisë, ku shqiptarët tani nuk gëzojnë trajtim të barabartë në institucionet shtetërore. Largimi nga qeveria, i motivuar jo nga kalkulime elektorale por nga parime dhe mungesë përmbushjeje të marrëveshjeve, është një lëvizje që i jep Aleancës për Shqiptarët një pozicion moral dhe politik të fortë. Nëse kjo reflektohet dhe kapitalizohet mirë në terren, ajo mund të përkthehet në rritje të mbështetjes qytetare. Flaka Media

The post ANALIZË: Nga partner në qeveri, në zë kritik: Rruga e re e ASH-së appeared first on Flaka, në çdo lajm... .