Kundërspin: Qeveria megjithatë punon me busull dhe strategji në politikën e jashtme

Ndoshta një pjesë e madhe e opinionit politik, profesional dhe të gjerë nuk i pëlqen lëvizja e qeverisë maqedonase me rezolutat e OKB-së, por gjithsesi është shtrembërim i së vërtetës të thuhet se ajo vepron pa busull dhe strategji në politikën e jashtme. Ajo filloi në verë, para zgjedhjeve presidenciale në SHBA, shkruan Vërtetmatësi.

Lideri i LSDM-së, Venko Filipçe, në një konferencë për media ka shprehur qëndrimin në të cilin në një pjesë vërehet shtrembërim i së vërtetës:

Spin: Është disi sikur gjithçka është konfuze dhe sikur qeveria po lëviz pa busull, duke marrë disa vendime ad hoc. Imagjinoni të dalë kryeministri dhe të thotë se sapo kanë vendosur. Bëhet fjalë për drejtimin strategjik të vendit, i cili ka qenë i njëjtë prej më shumë se tre dekadash, me një partneritet të qartë strategjik si me vendet evropiane, ashtu edhe me Shtetet e Bashkuara. Në fushën e politikës së jashtme, strategjia jonë është ndërtuar gjithmonë në kuadrin e një partneriteti të përbashkët si me BE-në ashtu edhe me SHBA-në.

[Burimi: 360 Gradë – Filipçe/shtyp – Data: 26.02.2025]

Kundërspin: Abstenimi nga votimi për dy rezolutat që kaluan në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, edhe pse RMV ishte bashkësponsor i njërës prej tyre, asaj amerikane, nuk mund të jetë një hap i mjaftueshëm drejt pretendimit të Filipçes se politika e jashtme nuk ka busull apo strategji.

Megjithatë, këto lëvizje janë rezultat i një busulle dhe vendosmërie strategjike që dalëngadalë po shfaqet nga ana e Qeverisë dhe Ministrisë së Punëve të Jashtme, e cila synon të thellojë lidhjet me Shtetet e Bashkuara. Ky thellim filloi edhe para zgjedhjeve presidenciale në SHBA, verën e kaluar pas Samitit të NATO-s, pas së cilës ai u takua me njerëz nga rrethi i ngushtë i Donald Trump, siç shprehet kryeministri, dhe më pas një grup i ngjashëm, përfshirë ambasadorin Richard Grenell, atë kohë i dërguar i Trump për misione speciale, u mirëprit në ambientet e qeverisë në Shkup. Marrëdhëniet u thelluan edhe me vizitën në SHBA pas zgjedhjeve të ministrit të Jashtëm Timço Mucunski, më pas me praninë e Mickoskit në inaugurimin e Trump, më pas me sjelljen dhe kontaktet në Konferencën e Sigurisë së Mynihut, me praninë e Mickoskit, intervistat, fjalimin dhe kontaktet në konferencën vjetore të partive konservatore dhe të ekstremit të djathtë, të cilën e sponsorizuan javën e fundit të SHBA-së në Asamblenë e Përgjithshme, e njëjta rezolutë e SHBA-së u miratua në Këshillin e Sigurimit.

Ndoshta një pjesë e madhe e opinionit politik, profesional, madje edhe të gjerë nuk i pëlqen lëvizja e qeverisë maqedonase. Mund të interpretohet edhe si një kthesë radikale, dhe nëse po, Mickoski ende është i detyruar ta shpallë si një politikë të re – për shembull, ne po largohemi nga BE-ja dhe integrimi dhe zgjedhim/kërkojmë diçka të tretë. Megjithatë, ka shumë pak prova për këtë. Sepse edhe pse përgjigja e shkurtër e Mickoskit ishte se “kështu vendosëm” (për rezolutën), MPJ-ja menjëherë pasoi me një sqarim se mbështetja për Ukrainën dhe dënimi i agresionit rus mbeten qëndrim zyrtar i RMV-së.Dhe Mickoski më 25.02 shpjegoi më tej pyetjes së një gazetari dhe konfirmoi se Maqedonia e Veriut mbetet në linjë me politikën e jashtme dhe të sigurisë të BE-së.

Nëse kësaj i shtojmë se Ministria e Punëve të Jashtme më 24.02 u ndriçua me ngjyrat e flamurit ukrainas, se me rastin e përvjetorit të tretë të fillimit të agresionit, presidentja Gordana Siljanovska-Davkova mori pjesë në ngjarjen e organizuar nga ambasadori ukrainas në delegacionin e BE-së në Shkup, dhe përgjigja e saj specifike nga dje (26.02.) se vendi “nuk po ndryshon me të vërtetë politikën e jashtme” (shihni nga minuta 2.50)

Por, nëse marrim parasysh të gjitha lëvizjet në politikën e jashtme që nga korriku i kaluar, kur qeveria e re filloi të veprojë me efektivitet, ato tregojnë se ka ende një kurs dhe një vendosmëri strategjike për të afruar dhe forcuar marrëdhëniet me Shtetet e Bashkuara, duke qëndruar gjithashtu të përkushtuar ndaj angazhimit strategjik për integrimin në Bashkimin Evropian. Edhe pse në këtë rrugë ka, si të thuash, një ekuacion me të panjohura të shumta, nuk mund të pretendohet se nuk ka kurs dhe përcaktim, prandaj kjo pjesë e deklaratës së Filipçes mund të vlerësohet si një shtrembërim i së vërtetës dhe spin.